Tak naprawdę, gdyby zapytać się: "Jaka jest istota nauki?" (sensu largo), "Czemu i komu nauka ma służyć? "Jaki jest główny cel nauki?", czy też: "Czego poszukują ludzie nauki?", to w końcu można dojść do bardzo ogólnego wniosku. Ogólnego z jednej strony a jednocześnie wyczerpującego odpowiedź na to pytanie. PRAWDA - o to chodzi w nauce. A konkretnie o odkrywanie Prawdy. Prawda służy człowiekowi i jego dobru. Trudno a w zasadzie niemożliwe bedzie ją do końca odkryć. Zawsze będą jakies pytania i kwestie nierozstrzygnięte lub nierozstrzygalne, albo niewytłumaczalne przy użyciu znanych obecnie praw i narzędzi badawczych, niezależnie od tego, czy będzie ich więcej, czy mniej. Wraz z postępującym poznawaniem Prawdy będzie przybywało pytań ("Im dalej w las, tym więcej drzew."). Paradkos - prawda :)?
Im więcej wiemy, tym częściej zdajemy sobie sprawę, że wiemy coraz mniej. Nie mniej to właśnie Prawdę chodzi - nie odsłoniętą do końca, niepełną, fragmentaryczną, odkrywaną po omacku. O jej ciągłe odkrywanie chodzi w nauce. Sama nauka i Prawda może być wykorzystaywana w róznych, dobrych lub złych celach. To zależy już od konkretnego cżłowieka.
Prawda jest tylko jedna. Może wieloaspektowa, może być obserwowana z wielu stron, stąd różnie widziana i różnie opisywana, ale jedna. Jako, że nauka jest poszukiwaniem i częsciwoym poznawaniem Prawdy, często prowadzi do (niepełnego) poznania Boga. Wielu naukowców przez jej odkrywanie trafiło właśnie do Niego a przyznajmniej do stwierdzenia, że jakaś wyższa istota stworzyła ten świat i nim rządzi. Często też to stwierdzenie pogłębiało fascynację naturą Stworzenia. Chyba nauki przyrodnicze są uprzywilejowane pod tym względem, ponieważ zajmują się światem materii stworzonej przez Boga. Prawdziwy naukowiec powinien zawsze szukać Prawdy, na dodatek służącej dobru człowieka. Wtedy też odkryje, że rozum i wiara wcale wykluczać się nie muszą, nawet się uzupełniają. Warto tu przytoczyć słowa bł. Jana Pawła II z encykliki "Fides et. ratio ("Wiara i rozum"): "Wiara i rozum (Fides et ratio) są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Sam Bóg zaszczepił w ludzkim sercu pragnienie poznania prawdy, którego ostatecznym celem jest poznanie Jego samego, aby człowiek — poznając Go i miłując — mógł dotrzeć także do pełnej prawdy o sobie (por. Wj 33, 18; Ps 27 [26], 8-9; 63 [62], 2-3; J 14, 8; 1 J 3, 2)."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz